Door omstandigheden ben ik op 14-jarige leeftijd het Nederlandse variété ingerold en gestart als beroepsmusicus. Ik vormde met mijn tweelingzuster een accordeonduo en we hadden al aardig wat toneelervaring.

We traden op met beroemdheden uit die tijd, onder wie HEINTJE DAVIDS, LOU BANDY en EDDY CHRISTIANI. En in 1950 hadden we zelfs een optreden voor de televisie, uiteraard voor de Experimentele Televisie in Eindhoven, want Nederland had in die periode nog geen televisie.

Ons eerste professionele contract was een dagelijks zomeroptreden in HECK’S LUNCHROOM, destijds een zeer populair en gigantisch groot cafetaria op het Rembrandtplein in Amsterdam. Er traden veel beroemde orkesten op en wij moesten hun pauzes opvullen met een optreden. Helaas is Heck’s Lunchroom, dat altijd vol zat, toch naar de knoppen gegaan. Het publiek – families (die er een jaar voor spaarden), verliefde stelletjes of Amerikaanse soldaten uit het Duitse bezettingsgebied – bleef namelijk een hele middag of avond zitten op slechts een ijsje, een kop soep in een ijzeren kom met gesoldeerde schotel, een ranja, pilsje, kroketje, huzarensalade of een ijssorbet.

Wachten in de auto met een pakkie brood
Het reizen in die periode was vaak een ramp, hoewel het woord ‘file’ nog onbekend was. Om de omzet van theateragenten te spekken, moesten wij meestal in auto’s van andere artiesten meerijden. Soms werden wij met koffers, kostuums en instrumenten als vee vervoerd en diep in de nacht weer losgelaten. De conferencier WILLY VERVOORT, destijds bekend van het lied ‘Cheerio! Cheerio! In Holland daar zingen ze zo’, wilde met zijn echtgeno­te, de cabaretière TONNY BOUCHER, voorafgaand aan een optreden in Groningen altijd onderweg bij Hoorn lunchen. Mijn zuster en ik, toen zo’n 15 jaar oud, moesten dan in hun auto wachten met ons ‘pakkie brood’ en een thermoskan die wij van huis hadden meegenomen. In die periode was het een ramp wanneer de Afsluitdijk door sneeuw onbegaanbaar was geworden. Dan kon je je in Groningen verdiende geld weer inleveren bij de uitbater van een piepklein hotel in Zurich, het dorp waar in Friesland de Afsluitdijk begint. Dat wil zeggen: als er nog een kamer vrij was, want het zat meestal al vol met vrachtwagenchauffeurs en andere gestrande artiesten.

Martin’s Air Charter
Toch werden de tijden beter en de conferencier KEES MANDERS had dat wel door. Hij was een zakenman die later nacht­clubeigenaar werd. Voor zijn theaterbureau ‘Wereldproductie’ moesten wij optreden in Antwerpen. In het contract stond: diner verzorgd en na de grensovergang bij Wuustwezel stopte het Volkswagenbusje bij een grote frietkot. Daar werden de artiesten getrakteerd op ‘echte’ Belgische patat, met mayonaise! Helaas heeft de toen zo bekende ‘radioartiest’ RUDI CARRELL aan deze reis een slechte herinnering overgehouden. Met uren pokeren in de bus had de pas­getrouwde Carrell zijn hoge gage van 60 gulden verloren.

Onze eerste luxereiservaring was in 1958, met een optreden voor de Nederlandse militairen in het Franse La Courtine. We vlogen erheen met de Dakota van de jonge piloot MARTIN SCHRÖDER, die in dat jaar zijn Martin’s Air Charter was gestart… en oh, wat was die stewardess mooi met wie hij later (en nog steeds) is getrouwd!