Het scheelde niet veel of ik was op de lopende band in de hal van Schiphol omvergelopen door een paar giechelende dames die een selfie wilden maken met een zogeheten Bekende Nederlander. De vrouwenstem uit een luidspreker bij het eind van de band die Mind your step riep, redde ons. Anders waren wij op de grond geknikkerd en erna over elkaar gerold.
Of de selfie is gelukt weten we niet, want in tegengestelde richting kwam als surprise, alsof het in elkaar was gezet, een speler van het Nederlands elftal in beeld. Het gegiechel werd nog luider en de dames maakten zonder afscheid te nemen joelend een sprintje. In de verte zagen wij de voetballer die de klos was en in de houdgreep werd genomen voor de selfie.
In mijn periode als juryvoorzitter van het tv-programma MINI-PLAYBACKSHOW heb ik weleens hele schoolklassen achter mij aan gehad voor een handtekening, ze waren bewapend met een potlood en een in haast afgescheurd stukje papier. Dat waren nog eens tijden! Tegenwoordig moeten BN’ers hun glimlach tonen en de selfie nog eens laten overdoen als er op een verkeerd knopje wordt gedrukt of de flits niet werkt. Schiphol is het ideale jachtterrein voor makers van selfies.
Ik moet hierbij regelmatig denken aan de briljante Nederlandse schrijver LODEWIJK VAN DEYSSEL (1864-1952). Nederland had nog geen televisie. Toen drie Leidse studenten de meester zagen zitten in het Haarlemse café-restaurant Brinkmann schreven ze een briefje met ‘Mogen wij weten of gij Lodewijk van Deyssel zijt?’ Het werd op een zilveren blad door een kelner aan Van Deyssel overhandigd. De schrijver bedacht zich geen moment en het antwoord, door dezelfde ober weer teruggebracht, luidde: ‘Neen, Dat moogt gij niet weten.’
Het beste luchthavenhotel ter wereld
Het was nog nooit gebeurd. In de havenstad Balikpapan op Oost-Kalimantan, het Indonesische deel van Borneo, zouden ze in het BENAKUTAI HOTEL een ‘Holland Week’ organiseren, met alles d’r op en d’r aan, jazeker: kroketten, bitterballen, tompoezen, vaatjes haring, moorkoppen, maar ook Amsterdamse decors van grachten, tulpen, et cetera. De meer dan sympathieke Nederlandse hoteldirecteur HERMAN DIENER had medewerking gevraagd van de Nederlandse Ambassade, waar toen 144 personen werkten. ‘Geen tijd en gelegenheid… doeiii’, was het antwoord. Maar goed ook, want ik kreeg de vraag of ik zo vriendelijk zou willen zijn om op te treden in Volendams kostuum en een stukje op de accordeon te spelen, dan was er toch muziek. Nou, dat wilde ik best (ze konden niet zien dat ik stond te trappelen, want alles was verzorgd!). Wat een belevenis. Met de jonge directieassistent JOHN GIRARD uit Malta had ik goed contact, een hotelman in hart en nieren. Na jaren kwam ik hem weer tegen in Hongkong, als directeur van diverse tophotels. Nu is John general manager van het REGAL AIRPORT HOTEL in HONGKONG… dat in 2017 is gekozen tot World’s Best Airport Hotel voor zakenreizigers. Lezers van Zakenreis moeten hier maar een kamer boeken en daarbij vooral John Girard mijn groeten overbrengen!
