Cher Monsieur Pic,
Bij uw aantreden op 14 oktober 2014 heeft u als ambassadeur van Frankrijk de Nederlandse pers duidelijk uw doelstelling kenbaar gemaakt: met grote inzet wilt u de banden tussen Nederland en Frankrijk versterken.
Voilà, dat zijn mooie woorden en ze zijn uit mijn hart gegrepen, want het wordt hoog tijd! Sinds 14 juli 2006 loop ik trots met La Médaille de Bronze République Française op mijn borst en schrijf ik nog steeds over het goede leven in Frankrijk. Maar kennelijk komen mijn teksten bij de lezers niet goed over, want sinds ik met mijn borst vooruit loop, zie ik de relatie tussen Nederland en Frankrijk razendsnel naar een dieptepunt afglijden. Het Nederlandse zakenleven keert zich tegen Frankrijk… en hoe! De Bredase zakenman Aad Ouborg, zei mij laatst: “Met Frankrijk en Franse bedrijven ga ik geen zaken meer doen. Het kost mij te veel tijd en ik word gek van de arrogantie, protectie en regels die ze in Frankrijk zelf opstellen. In mijn enthousiasme heb ik ooit overwogen om Moulinex te kopen, maar na besprekingen ben ik afgehaakt.”
Beste Monsieur Pic, het aanhalen van banden met het Nederlandse bedrijfsleven zal voor u een hels karwei worden. Neem nu het Rotterdamse sleepbotenbedrijf Kotug. De wijze waarop dit bedrijf in Le Havre is behandeld, is meer dan schandelijk en slecht voor de reputatie van Frankrijk. Het geeft het Nederlandse bedrijfsleven geen vertrouwen om er zaken te doen. Na vijf jaar ellende, vooral uitgedacht en uitgestippeld door Franse vakbonden, heeft Kotug de post in de haven van Le Havre verlaten. Ik herinner mij nog met afschuw (ik mocht het grote feest met mijn orkest muzikaal omlijsten) hoe de openingsceremonie van dit prachtige bedrijf in 2008 met waterspuiten, scheepsgeloei en bijna-aanvaringen door de Franse vakbond werd verstoord, ondanks dat S.N.R.H. (de dochter van Kotug) van de rechtbank in Rouen van start mocht gaan in Le Havre. De openluchtspeech van de Nederlandse ambassadeur was niet meer te verstaan. Na vijf jaar procederen, dreigementen en schandelijke intimidatie is Kotug uiteindelijk vetrokken uit Le Havre. Uiteraard heeft ‘Boluda France’ daarentegen haar vertrouwde monopolypositie in Le Havre heroverd. Schande!
Zakendoen met Frankrijk is er voor Kotug niet mee bij. Gelukkig is de kater verwerkt, want met ouderwetse Hollands Glorie-uitstraling en de Rotterdamse mentaliteit, vertonen de sleepboten van Kotug zich met allure in hun thuishavens Bremerhaven, Hamburg, Londen, Willemshaven, Rotterdam en sinds kort ook Australië en Maleisië.
Tja, en dan krijgen wij de wedstrijd KLM-Air France. U weet wel, het concern dat door de pilotenstaking in Parijs, geweldig georganiseerd door de Franse vakbond, een half miljard euro verlies te slikken kreeg, waarbij bovendien de geplande uitbreiding van Transavia werd geschrapt! Ik ben enorm geschrokken van uw actie, om leden van de Tweede Kamer te proberen tot andere gedachten te brengen betreffende hun terechte bedenkingen over Air France-KLM. De Nederlandse parlementariërs Van Helvert en Elias voelden zich zeer beledigd en ik verzeker u: ze houden de vinger aan de pols.
Ik wens u veel sterkte met het aanhalen van de banden!
Met groeten,
Tonny Eyk
