Wie regelmatig naar NICE in Zuid-Frankrijk vliegt, weet inmiddels wel hoe de vertrekhal en de wachtruimten van Terminal 1 eruitzien. Een rommeltje, alleen het grote beeld van KEES VERKADE is het aanzien waard.
De avondvluchten worden al jaren geterroriseerd door sluitingstijden. De taxfreewinkeltjes gaan om 20.00 uur dicht en de luiken van de cafetaria en buurman boulanger PAUL (bij de entree van de douane) gaan een half uurtje later naar beneden.
Toch werd er de laatste 18 maanden druk getimmerd en gelukkig niet voor niets. We hadden het al gelezen in Le Magazine de l’Aéroport Nice Côte d’ Azur. Boven het artikel staat: 2016, UNE GRANDE ANNÉE!
Inderdaad, Terminal 1 is onherkenbaar geworden. Bij de entree glinsterden mijn ogen al bij signalering van de PÂTISSERIE TARTE TROPEZIENNE van pâtissier MICKA uit Saint-Tropez, die destijds op een charmante wijze BRIGITTE BARDOT versierde met een naar haar vernoemde taart (kon ik ook maar taarten maken, dacht ik destijds). TRIB’S is een tent die aan gezondheid doet; u kent het wel, fruitsappen in kartonnen bekertjes en een magnetron om een wrap op te warmen. Verder heb je JOE’S THE JUICE, een grote zaak met een buitenterras om de Kiss and Fly nog een keer te herhalen.
Onze nieuwsgierigheid was en is nog steeds gericht op THIERRY MARX, een groot kok en culinaire trendsetter, genoteerd met drie sterren in de Guide Michelin voor zijn kookkunsten in het MANDARIN ORIENTAL HOTEL in Parijs. Sinds kort is Thierry Marx verantwoordelijk voor Restaurant LA PLAGE op de tweede etage van Terminal 1. Als je het restaurant binnenkomt, lijkt het of je in een ouderwets decortje stapt van een tv-programma: een strandje met ligstoelen, zand, een turquoise zwembad en zelfs een uitkijk met verrekijker. Het woord kitsch is hier op zijn plaats. Helaas, bij ons eerste bezoek was het restaurant nog gesloten en daarom hebben wij de beroemde kok Thierry Marx niet gezien. Vorige week hebben wij op Terminal 1 van Nice airport weer een poging gewaagd. Het restaurant was open, maar wederom geen monsieur Marx. Wij vernamen verbaasd van het personeel dat wij uitsluitend een voorgerecht konden bestellen, want er was géén kok werkzaam in de keuken! “Geen kok… en de tent is open?” De serveerster haalde haar schouders op, zij had de kok ook nog niet ontmoet. Opvallend is het wel dat TripAdvisor positieve recensies publiceert van bezoekers die in april vermoedelijk ook geen hoofdgerecht konden bestellen.
De splinternieuwe menukaart riep bij het zien van de gerechten ogenblikkelijk vraagtekens op. Daar had meneer Marx niet lang over nagedacht. Mijn partner bestelde een Salade Niçoise en ik nam genoegen met een Club Sandwich Classique. Na tien minuten kwam de aardige dame van de bediening vertellen dat er een vervelend probleem was. “Sorry, maar wij hebben voor de Salade Niçoise geen tonijn meer.”
Bij het snijden van mijn Club Sandwich kreeg ik problemen met mijn plastic mes en mijn ijzeren vork. De snijbalans was weg en een gedeelte van mijn Club Sandwich belandde via mijn juist gestoomde trui op mijn broek. Maar kom, laten we genieten van dit bijzondere moment. Was het niet Monsieur chef-kok Thierry Marx die ooit zei: La vie est belle!
